Hayat, dünya, zevkler, endişeler vb. nice iniş çıkışların yaşandığı bir süreç.
Geçenlerde bir delikanlıyla muhabbet ederken delikanlı, çok sıkıldığını, hayatın kendisi için bir anlam ifade etmediğini dile getirmişti.
Bir duraksamadan sonra delikanlının derdini anlamaya ve birlikte bir çıkar yol bulmaya çalışmıştık.
İnsanların hayatlarının anlamı, onların yol haritasını belirler.
Hayatı anlamlı kılan şey ise, yol haritasına uygun davranmamızla ilgilidir.
İnsanı ümitsizliğe iten veya insanı sıkıntıya sokan ve hayatı anlamsız kılan şey, yol haritasını belirleyememesinden kaynaklıdır.
Birçok insan ailesinin kodlarıyla bir anlam haritası sahibi olmaya çalışır.
Bugün topluma baktığımızda ailelerin çoğu, çocuklarının maddi bir gelecek haritasını önceliyor görüntüsü veriyor.
Hayat ise sadece maddi bir gelecek ile sınırlanacak kadar basit değildir.
Kendisi olmak ve de bir gelecek sahibi olmak her insanın hakkıdır.
İyi, başarılı bir eğitim ve nitelikli bir meslek sahibi olmak önemlidir.
Aile, çocuklarının bu amaca ulaşmasına destek verirken, çocukların kendine yeterli ve sorunları ile baş edebilecek anlayışı elde etmeleri için yeterli desteği verebiliyor mu?
Gençlerin, gelecek kurgularının aile ile uyuşmadığını görmekteyiz.
Gençlerin, gelecek kurgularında eksik bırakılan yönlerinin varlığına şahit olmaktayız.
Gençler, hayat benim için bir anlam ifade etmiyor diyebiliyorsa burada derin bir sıkıntı var demektir.
Gençleri manevi anlamda desteklemek gerekiyor.
Yanlarında ailenin güçlü duruşu kadar onları ayakta tutacak değerleriyle tanışması da gerekiyor.
Toplumsal değerleri, inançları ve idealleri eksik bırakılmış insanımızın endişelerini aşması zordur.
Ne için yaşıyorum ve nasıl bir hayata sahip olmam gerekir sorularını gençlerin cevaplaması gerekiyor.
Hiçbir gencin hayatını ipotek altına almadan onların, ruh dünyasını beslemek gerekiyor.
Hayata dair sözlerinin dinlenilmesi gerekiyor.
Hayat serüveninde yalnız olmadıklarını hissetmeleri gerekiyor.
Onlara sunulan her imkânın aslında toplumun geleceğini oluşturduklarını bilmeleri gerekiyor.
Gençler çok önemli.
Gençlik çok değerli.
Onlar büyüklerine güvenemiyorlarsa ve onları dertlerini paylaşacak birisi olarak görmüyorlarsa ortada ciddi bir sorun var demektir.
Sorun sadece gençler değil.
Gençlere dokunamayan, iletişim kuramayan, aynı dili konuşamayan biz büyüklerin de sorunun bir parçası olduğumuzu bilmemiz gerekiyor.
Hiçbir gencimizin hayatımın bir anlamı yok, mutlu değilim düşüncesine kapılmasına fırsat vermemeliyiz.
Yanlarında olmak, onlarla ortak değerlerde buluşmak hepimizin görevi olmalıdır.
Kendimizi zorlamalı değişime açık olmalı ve onların gönlünde birer rehber rolünde olmalıyız.
İsmail gibi teslim olmuş evlatlar sahibi olmak istiyorsak, İbrahim gibi baba, Hacer gibi anne olmak gerekiyor.
Ne kadar çok samimiyet ve ne kadar çok fedakârlık yaparsak, evlatlarımızın hayatı da o kadar anlamlı olacaktır.
Gönüllerinde taht kurarak, yakınlaşarak ve fiili dualarımızla gençlerin, dertlerini anlayıp, hayat serüveninde endişelerini azaltabiliriz.
Gençler çok kıymetli, kıymetli varlıklar her halükarda önemsenmelidir...
