Aile, büyük umutlarla kurulan eşsiz bir yapıdır. Kurulması aşamasına gelinceye kadar uzun bir süreçten geçilmektedir. Zorlukları bir tarafa kurulması aşamasındaki heyecan bile insana, ümit ve kaygıyı beraberinde yüklemektedir.
Aileyi kurmak kadar, ailenin yarına sağlıklı bir şekilde taşınması da bir o kadar önem arz etmektedir.
Ailenin korunması, hafifsenip, basite alınmasın. Yaşadığımız dönem aile bağlarının kolayca zayıfladığına ve ne yazık ki bağların kolayca kopmasına şahitlik etmektedir.
Bu durumda aile kurma yaşındaki gençlerin, evliliğe karşı ağırdan almaya, ürkek davranmaya hatta evliliği önemsemeyip, gündeminden atmaya gittiğini göstermektedir.
Evlilik çağı yaş aralığının artması ve evlilik oranın düşmesi riski arttıkça, ülkenin nüfus yaşlanması problemlerini ve daha nice sıkıntıları beraberinde getireceğini unutmayalım. Örneğin Avrupa ve diğer batı toplumların yaşlanma riskini derinden hissetmeye başlaması ibretlik bir durumdur.
Meseleye dönersek, kurulan ailenin kıymeti bilinmelidir. Her ailenin varlık nedeni olan neslin devamı ve korunması amacı, desteğe ihtiyaç duymaktadır.
Aile kurulurken gösterilen titizliklerin, ailenin devamı için de önemsenmesi gerektiği bilinmelidir. Eşlerin her birinin diğerine vekil olduğu, birbirlerini tamamlayan kıymetli varlıklar olduğu her iki taraf açısından da ciddiye alınmalıdır.
Ailede çocukların varlığı ise ayrı bir önem arz etmektedir. Dünyaya gelen her aile ferdi çok değerlidir. Çocuklar, hem neslin devamına hem de aile ve toplum değerlerinin yarına taşınmasına vesile olmaktadır.
Çocuklar, ailenin sağlıklı devamı için de bir vesile olabilmektedir. Çocuklar, ailenin parçalanmasının önündeki en önemli koruyucu faktörlerden birisidir.
Ailenin korunmasını istiyorsak çocuklarımızın değerini bilmek zorundayız. Çocuklarını ailedeki sevinç ve umut kaynağı olduğunu fark eden aileler, daha az sorunla karşılaşmaktadır.
Aile ortamında çocukların karar mekanizmalarının bir parçası olması ise, aileyi daha sağlıklı kılmaktadır.
Çalışan ebeveynler eve nasıl bir yaklaşım sağlıyorsa çocuk ve aile içi iletişim de o derece sağlıklı oluyor.
Bugün eve baktığımız zaman sorunların ortaya çıkmasındaki nedenlerinden birisi, özellikle babaların eve veya çocuklarına yeterince zaman ayırmaması gelmektedir.
Akşamları evde babamızı göremiyoruz. Yemekten sonra geç saatlere kadar evde bulunmuyor diye feryat eden annenin duygusal sitem ve yorgunluğu sadece anneyi değil evin tüm fertlerini olumsuz etkilemektedir.
İş hayatının yorgunluğu bahane edilerek, rahatlamak veya dinlenmek için evden dışarıda arkadaşları ile zaman geçirmesi bir yere kadar kabul edilebilir. Ancak bunu düzenli ve sistematik yapıp evde çocuklar ile anneyi baş başa bırakmak çekilemez sorunlara yol açmaktadır.
Bazen sosyal sorumluluk anlamındaki yoğunluk iyi niyetli değerlendirilse de benzer sorunları beraberinde getirmektedir.
Her aile ihmali yavaş yavaş ailenin elden çıkmasına hatta kopmasına neden olabilecektir. Duyarlı olup iyi niyetle kurulan ailenin, toplumsal ideallerin bir laboratuvarı olduğu unutulmamalıdır.
Ailesinde var edilemeyeni dışarıda kurmaya çalışmak anlaşılır bir şey değildir.
Öncelenmeyen aile, dışarıda huzur bulmaya çalışan kişilere ayak bağı olmaktadır. Bu durum hem dışarıda hem de evde huzursuz olma riskini beraberinde getirmektedir.
Unutmayalım, evdeki varlığımız huzurlu ise dışarıda da huzurlu olacaktır.
Dışarıya yeteri kadar, sorumluluklarımızı unutmadan evet ama evi yalnız bırakmamak kaydıyla…
