Aile Sıcaklığı
Geçenlerde deprem nedeniyle çocuklarını ve torunlarını kaybetmiş bir dostu ziyaret etmiştim.
Hasbihal arasında kendisi sıkça kabristan ziyareti yaptığını dile getirmişti.
Acı ve hüzün odayı sardı ve derin bir sessizliğe büründük.
Nasıl dayanılır bilemem.
Felaketi yaşayanlar bu duyguyla her an iç içe.
Rabbim bir daha göstermesin.
Ölenlerimize Rahmet eylesin.
Dostumu manevi olarak motive etmeye çalışırken, öyle bir olay anlattı ki dondum, kaldım.
Hocam, geçen gün ikindi namazından sonra kabristan ziyareti yaptım.
Çocuklarım ve torunlarıma duada bulunurken vakit epey ilerlemiş, akşam ezanı yaklaşmıştı tam kalkacakken yan tarafta bir hanımefendinin toprağa sarılmış bir şekilde sessizce beklediğini gördüm.
Kendimi toparladım ve hanımefendiye ablacığım, akşam ezanı okuyor daha bekleyecek misiniz, yardım etmemizi ister misiniz dedim ve hanımefendiyle birlikte kabirden ayrıldık.
Yolda, sizin de kayıplarınız var her halde dedim.
O, eşimi ve bütün çocuklarımı kaybettim sadece ben kaldım dedi.
Öyle bir şok yaşadım ki anlatamam.
Eve geldim, düşündüm ve dedim ki,
Rabbim beni, daha zor durumda olan birisiyle karşılaştırdı.
Ne kadar şükretmem gerektiğini açık bir şekilde öğretti. Diyerek metaneti tavsiye ediyordu.
Bu hikayeden çok ders çıkartılabilir.
Aile sahipleri lütfen;
Birbirimizin kıymetini bilelim.
Çocuklarımızın değerini bilelim
Birbirimize sıkıca sarılalım
Birbirimize affedici yaklaşalım
Birbirimize tahammül edici olalım
Birbirimize destek olalım
Her birimiz ailenin yaşam kaynağı olalım
Ailemizin yaşaması için, geleceği için sıcaklığı koruyalım.
Kaybettikten sonra kıymet bilenlerden olmamak için, samimi olalım.
Aile, bugün yaşarken pek önemsenmiyor.
Aile, Peygamberi metanet ve sevginin yaşandığı bir ortam olmalıdır.
Aile, insanlığa en büyük miras olan ahlak sahibi evlatlar yetiştirmelidir.
Kendi arasındaki samimi ilişkileri, topluma örnek olacak davranışları, yetiştirdikleri güzel ahlak sahibi evlatlarıyla bu zor dönemin kutlu sorumluluğunu yüklenmeye var mıyız?
Öyleyse haydi yeniden başlayalım mı?
