İnsanoğlu çiğ süt emmiştir, çok faziletli davranışlar elbette aramıyoruz ama ihtiyaçtan kat kat fazlasını, ihtiyaç olmasa da her verilenden çok çok almasını doğru bulmadık. Bu durum o süreçte de çok konuşuldu, söylendi, çok eleştirildi.
Bütün söylenenlere aynen katılmakla birlikte şunu da eklemeliyim. Örneğin su dağıtımında insanların fazla fazla almasındaki bir kusur, alan insanların aç gözlülüğüydü ama sorunun kaynağı olan bir suçlu daha vardı ki bu çok konuşulmadı o zaman. Biz insanız, zayıfız, çoğunlukla çok nitelikli olmayan basit yaşayan kalabalıklarız. Evet sen bana bugün su getirdin, ihtiyacınız kadar alın ya da herkes sadece iki tane alabilir diyorsun ama gördüğüm kadarıyla organizasyon o kadar kötü ki yarından sonra belki günlerce sen tekrar su getirmeyebilirsin, bana güven vermiyorsun, ben bu konuda sana tam güvenemiyorum. Yiyecek de aynı şekildeydi, çadır da, konteynır da. Yani sadece insanımızı suçlamak yanlış olur. İnsanoğlunun bu psikolojik ve sosyolojik realitesini de göz önünde tutarak değerlendirmek daha doğru olacaktır.
Benzer birçok konuda temel sorun olarak organizasyon bozukluğunu görüyorum ben, hemen hepsinin ucu oraya çıkıyor.
Dünyanın dört bir yanından insanlar battaniye ve giyecek gönderdiler ama biz o giyecekleri günlerce kaldırım köşelerine atılmış, bazılarını ısınmak için yakılan ateşlerde gördük. Neden? Çünkü fazlaydı. Bu fazlalığın, dağınıklığın, sorunun kaynağı organizasyon bozukluğuydu.
Devam edecek…
